Golzuam

29/09/202004/10/2020

Virus-vernis (VI) : Covidioten

“Zonder titel” , een beeld uit 2004 van Herman Makkink, Westerpark – Amsterdam

Als je koolstof -waar ook het menselijk lichaam voor een groot deel uit bestaat- voor langere tijd onder hoge druk plaatst ontstaat er een diamant. Toen in Maart de samenleving gedwongen een pas op de plaats moest maken onder de druk van een pandemie zag ik overal voorbeelden van de veerkracht en de Goedheid van de gemiddelde mens, los van winkelkarren die volgeladen met toiletpapier die over een parkeerplaats wereden gerold waarna de plotseling zeer begerenswaardige lading in de achterbak van een Audi A3 of iets dergelijks verdween dan.… Lees gerust door

06/09/202006/09/2020

Gereedschap tegen de angst

Ondertitel: waarin de auteur alinea’s lang door ratelt over een album van zijn favoriete band

Het is inmiddels al weer een jaar geleden dat Tool uit kwam met “Fear Inoculum”, het vijfde studioalbum in 27 jaar tijd. Dat wil zeggen dat ik 18 jaar oud was toen Undertow uitkwam, het album waardoor mijn liefde voor deze band aangewakkerd werd. Iets waar ik in deel II van deze postings vast nog op terug ga komen.

Fear Inoculum valt -mijns inziens- uiteen in drie gelijke delen van 2 nummers ieder die thematisch bij elkaar lijken te horen, iets dat de band in het verleden vaker gedaan heeft (zie bv Parabol/Parabola, Lost Keys/Rosetta Stoned en Intension/Right in two).… Lees gerust door

31/08/202030/08/2020

Golzugram – Augustus

Omdat ik ook wel eens buitenkom maak ik meer foto’s dan ooit tevoren, en het is zonde om ze allemaal in mijn archief te laten zitten. Een aantal kan je ook terugvinden op mijn Instagram. Voel je vrij om ze te gebruiken voor je eigen doeleinden als je zou willen, eventueel kan je de originelen bij mij opvragen door mij te contacten via Instagram of mijn mailadres dat je kan vinden op de “Over dit blog en de auteur” pagina in de zijbalk rechts. Klik voor groot!

Meerfelder Maar, een meer in het midden van een vulkaan krater bij Meerfeld

Not in rivers, but in drops – Maria Martental

Het letterlijke hoogtepunt van mijn hikes: 467m hoog.

… Lees gerust door

30/08/202030/08/2020

Het meisje en de pony

Vermoeid staar ik naar het pannetje water dat op mijn gasbrander staat op te warmen. Campinglife. Ik heb koffie nodig. Heel erg. Een klim van 400 + meter bleek haalbaar maar een uitputtingsslag. Wie zou er ooit gedacht hebben dat bergwandelen toch eigenlijk best zwaar kan zijn?

Er beginnen zich langzaam maar zeker bubbeltjes te vormen op de bodem van het pannetje en ik sprokkel al even wat koffie en een paar suikerklontjes bij elkaar. Nog even. Mijn mijmeringen worden onderbroken door het geluid van hoefgetrappel in de verte. Hoefgetrappel?

Ik kijk omhoog en zie een sprietig meisje van een jaar of zeven over het pad mijn richting uit lopen, haar lange bruine haren in een vlecht.… Lees gerust door

17/08/202017/08/2020

Tijd om te gaan

Tijd om te gaan. Om landschappen te verkennen die ik nog niet eerder gezien heb. Om bergen te beklimmen, bossen te doorkruisen en mijn netvlies te verwennen met weidse vergezichten.

Maar eerst is er nog die lange autorit waarbij ongetwijfeld mijn blik af en toe naar de lege bijrijdersstoel zal dwalen, een stoel die wederom of nog steeds niet bezet is afhankelijk van de manier waarop ik er naar kijk. Ruim 5 maanden aan social distancing waren voor mij bijna kinderlijk eenvoudig en kan ik ook probleemloos voortzetten in onze buurlanden maar soms -tijdens urenlange autoritten- knaagt er iets.

Iets dat ik met veel poeha,blabla en een ongekende woordenbrij zou kunnen omschrijven maar waar reeds een prachtig en eenvoudig Nederlands woord voor bestaat:

Een gemis.

10/08/202010/08/2020

Ontdekkingsreis in het verleden

Uren lang verveeld in een bus met slecht werkende airco hangen. Nerveuze leraren die de kudde tevergeefs in bedwang proberen te houden. Een steelse blik op een saai programma, gevolgd door een besluit.

Zwart rijden met de metro. Wandelend langs de Arc de Triomph, Een wierrookstaafje en een steen op het graf van een te jong overleden held. Lachen om straatverkopers die hard wegrenden zodra er een politieagent om de hoek kwam.

Zwoegend de 700 treden van de Eiffeltoren beklimmen, en dan pas de lift vinden. Nog even naar de oude grijze dame na het zoveelste metro avontuur van die dag.… Lees gerust door

31/07/202031/07/2020

Golzugram – Juli

In a barrel just above the ground there lived a human (Etternach, Luxemburg)

*De slang nu was de listigste onder alle dieren van het veld*..

… Lees gerust door

30/07/202031/07/2020

Aarde

(water : deel II)

Zodra ik de bocht om kom herken ik de smalle rotsspleet meteen, gooi in een soepele beweging mijn rugzak van mijn rug en grijp naar mijn hoofdlamp. Vorig jaar ging het op dit stuk fysiek al niet al te goed meer maar ik voel mij nog verbazingwekkend fit – zeker als ik naar het groepje wandelaars kijk dat naast de nauwe doorgang met rode hoofden staat uit te puffen. Met mijn rugzak achter mij aan slepend wurm ik mijzelf de doorgang in, knip mijn lamp aan en zie na de haakse bocht in de verte al meteen het uitsteeksel dat mij een jaar eerder letterlijk kopzorgen had bezorgd.… Lees gerust door

26/07/202026/07/2020

De verleidelijke lokroep van de leegte

Ik stap op de overhangende rotspunt en kijk omlaag, en even is daar de ‘call of the void‘ aan de rand van mijn bewustzijn. “Spring” fluistert ze. Een niet te onderdrukken glimlach vind mijn mond. Nee, ik ben niet suïcidaal. Al decennia niet meer. Toch heeft deze verleidelijke lokroep van de leegte mij jarenlang doen twijfelen aan mijn mentale gezondheid, totdat ik ontdekte dat dit een relatief vaak voorkomend iets is dat zelfs een wetenschappelijke naam heeft : high place phenomenon. Tot aan één derde van alle -gezonde- mensen heeft ervaring met de gedachte om te springen als ze op grote hoogte aan de rand van een afgrond staan.… Lees gerust door

15/07/202016/07/2020

Mama

Vier.

Vier keer is de aarde inmiddels rond de zon gezwiept in de oneindige dans van twee hemellichamen om een centraal maar onzichtbaar zwaartekrachtpunt. Vier rondjes sinds ik je voorgoed kwijtraakte. Soms voelt het alsof ik de enige ben die je nog écht lijkt te missen, en ik weet hoe egocentrisch en gespeend van enige zelfreflectie die gedachte eigenlijk is.

Iedereen heeft het recht om op zijn of haar eigen manier het verdriet te dragen, om een manier te vinden om met de intense pijn van het Grote Gemis, de prijs die je moet betalen om lief te hebben om te kunnen gaan.… Lees gerust door

05/07/202007/07/2020

Verjaring

“You need to spend time crawling alone through shadows to truly appreciate what it is to stand in the sun.”― Shaun Hick

Mijn excuses voor het hoge “I’m fourteen and this is deep” gehalte van bovenstaande citaat, maar het is ook gewoon waar.

Nu ik formeel wel de leeftijd heb bereikt waarop het besef dat er meer dagen achter mij liggen dan er nog te gaan zijn onvermijdelijk is geworden voel ik mij vreemd genoeg beter dan ooit – hoewel uiteraard niets te vergelijken is met het gevoel dat je hebt als je een jaar of 18 bent en de hele wereld nog aan je voeten ligt.… Lees gerust door

30/06/202001/07/2020

Golzugram – Juni

Omdat ik tegenwoordig ook wel eens buitenkom maak ik meer foto’s dan ooit tevoren, en het is zonde om ze allemaal in mijn archief te laten zitten. Een aantal kan je ook terugvinden op mijn Instagram. Voel je vrij om ze te gebruiken voor je eigen doeleinden als je zou willen, eventueel kan je de originelen bij mij opvragen door mij te contacten via Instagram of mijn mailadres dat je kan vinden op de “Over dit blog en de auteur” pagina in de zijbalk rechts. Klik voor groot!

Fallout – Amerongen (Utrechtse heuvelrug)

Dating in tijden van social distancing – Elst (Utrechtse heuvelrug)

21/06/202021/06/2020

Zwarte levens doén er aan toe

Nee boze, blanke man – niemand verwacht van jou dat je persoonlijk je excuses aan gaat bieden voor het leed, de onderdrukking en de uitbuiting die je voorouders honderden jaren geleden hebben laten neerdalen over wat zij toen als een inferieure groep mensen zagen. De protesten die in de afgelopen weken als een lopen vuurtje (of een wereldwijde pandemie zoals je wil..) de wereld rondgingen gaan over het systematisch en structureel onderdrukken van mensen op basis van hun etniciteit in het hier en nu.

Respectvol luisteren, en de dialoog aangaan op basis van een onvoorwaardelijke gelijkheid – is dat nog steeds te veel gevraagd in 2020?… Lees gerust door

15/06/202015/06/2020

Virus-vernis (V)

Na drie maanden in de ruststand te hebben gestaan begint de maatschappij langzaam maar zeker weer te ontwaken. Van mij had het niet persé gehoeven, ik vond de wereld van de afgelopen maanden eigenlijk mooier dan die ervoor. Daarmee wil ik het verdriet, de angst en de eenzaamheid van sommige mensen -vooral de ouderen en kwetsbare leden van onze samenleving- niet bagatelliseren. Dat verdriet was en is groot en onmiskenbaar.

Nu de wereld ontwaakt en de angst voor nu grotendeels gesust lijkt te zijn steekt ook het veelkoppige monster van ongenoegen zijn kop weer boven het moeras uit. Onvrede over de maatregelen die onze regering genomen heeft.… Lees gerust door

01/06/202002/06/2020

Golzugram – Mei

Omdat ik tegenwoordig wel eens buitenkom (zie de vorige post) maak ik meer foto’s dan ooit tevoren, en het is zonde om ze allemaal in mijn archief te laten zitten. Een aantal kan je ook terugvinden op mijn Instagram. Voel je vrij om ze te gebruiken voor je eigen doeleinden als je zou willen, eventueel kan je de originelen bij mij opvragen door mij te contacten via Instagram of mijn mailadres dat je kan vinden op de “Over dit blog en de auteur” pagina in de zijbalk rechts.

Mijn eerste overzicht is dat van mijn hikes in Mei:

Boom die zich niet gewonnen wil geven, Posbank (Veluwe)

28/05/202028/05/2020

Verspellerisering

Iets meer dan een jaar geleden nam ik een bewuste beslissing: het zou anders gaan. Ik ging de regie terugnemen over mijn leven, mijn gezondheid, alle aspecten die van invloed waren en zijn op mijn persoonlijke welbevinden. Maar zoals iedereen die dit leest zich waarschijnlijk wel beseft: de voornemens zijn het makkelijke deel. Het realiseren van je voornemens, het omzetten van pure intentie naar concrete acties en je daaraan committeren vormen de daadwerkelijke uitdaging.

Ik heb echter -als ik het echt op mijn heupen krijg- een aantal voordelen ten opzichte van de meeste mensen, ik ben A/ een stijfkop B/ik leer snel C/ een nerd.… Lees gerust door

04/05/202015/06/2020

Even stil

“Tijdens de Nationale Herdenking op 4 mei herdenken wij allen – burgers en militairen – die in het Koninkrijk der Nederlanden of waar ook ter wereld zijn omgekomen of vermoord sinds het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog, in oorlogssituaties en bij vredesoperaties.“

Bijna iedere familie heeft wel één of meerde verhalen die handelen over de tijd vlak voor, tijdens en vlak na de tweede wereldoorlog. Verhalen over geweld, moed, honger en lijden. Ik zou er graag een andersoortig verhaal aan toe willen voegen.

Mijn vader is opgegroeid in een boerengat in Limburg, Montfort. Het dorp had de pech om op een strategische locatie te liggen, te weten nabij de Duitse grens en bij een belangrijk knooppunt van wegen.… Lees gerust door

30/04/202015/06/2020

Virus-vernis (IV)

Ik loop zoals ieder weekend door het bos. Mijmerend. Om mij heen fluiten de vogels en regelmatig word ik een stukje vergezeld door één of meerdere vlinders. Met een diepe adem teug vul ik mijn longen met schone lucht, ergens in de verte schreeuwt een kind het uit van plezier.

Voor mij duikt plots een hert uit het struikgewas, we schrikken van elkaar en blijven beide stokstijf staan. Even nemen we elkaar op, dan draait ze zich om en sprint weer terug richting de dichtere begroeiing. Een kortstondig maar hevige gelukzaligheid verspreid zich vanuit mijn maag door mijn hele lichaam.

De wereld glijdt weer terug in haar ruststand, geen vliegtuigen, geen verkeer, amper mensen.… Lees gerust door

26/04/202015/06/2020

Virus-vernis (III)

Ik realiseer mij plots dat de angst voor de dood ergens in de afgelopen dagen in je stem is geslopen. Waar eerst voornamelijk bagatellisering en ontkenning de boventoon voerden is er nu de ruimte voor twijfel en het onvermijdelijke besef van de nieuwe realiteit waarin we leven. Juist op het moment dat de levende natuur explodeert met nieuw leven waart de dood door ons land en ben ook jij veroordeeld tot een leven in de marge. Je klaagt en je sputtert tegen maar schikt je in je lot.

We worstelen tijdens onze dagelijkse telefoontjes met de veranderende verhouding tussen ons twee.… Lees gerust door

22/04/202015/06/2020

Virus-vernis (II)

Voor een raam met de bloemen die geen water nodig hebben
Zit iedere dag een oude vrouw met lege ogen op een bankje
Haar blik gaat op en neer tussen haar horloge en de horizon

Ze lijkt niet te begrijpen waarom de toch al zo kleine wereld waarin zij leeft
Opeens verstilde en verschrompelde totdat er alleen nog maar
Een cocoon van verstikkende eenzaamheid voor haar overbleef

Vanmorgen zat ze er plots niet meer.

15/04/202015/06/2020

Virus-vernis

“Liefde is het wonder van de beschaving” (L’amour est le miracle de la civilisation)
~ Stendhal, “De l’amour“

Ik heb mij vaker afgevraagd wat er zou gebeuren als je het dunne laagje van vernis dat wij “beschaving” noemen weg zou krabben om te zien wat er onder zit. Hoewel ik een positief ingesteld mens ben dacht ik toch eigenlijk stiekem wel dat er onder het laagje vernis voornamelijk roest tevoorschijn zou komen, de tekenen van een gemankeerde mensheid die solipsisme tot een kunst verheven heeft.

Ik was echter ook vergeten dat de manier waarop je naar de wereld kijkt bepalend is voor wat je ziet, zowel op menselijk als op maatschappelijk niveau.… Lees gerust door

02/03/202002/03/2020

Gemiste connectie

In gedachten verzonken loop ik over het bospad, als mijn blik even omhoog dwaalt zie ik pots een dansende bos krullen die aan een vrouw van een jaar of tien jonger dan mij toebehoren. Omdat ik naar het midden van het pad ben afgedwaald schuif ik op naar rechts om haar de ruimte te bieden en te voorkomen dat ze zich ongemakkelijk zou gaan voelen hier in het niemandsland op een paar kilometer van de bewoonde wereld.

Als mijn ogen haar gezicht vinden word ik even getroffen door haar open en vriendelijke blik die alleen maar versterkt lijkt te worden door haar stralende glimlach.… Lees gerust door

21/02/202021/02/2020

Poesje aaien

Het gemiauw klinkt bijna verontwaardigd als ik passeer en als vanzelf beantwoord ik de kat meteen. ‘Dag poes’, zeg ik. De kat staat op en paradeert parmantig met haar staart stokstijf recht omhoog een aantal keren voor mij langs en wrijft vervolgens een aantal keren tegen mijn benen voordat ze pardoes voor mij op haar rug neerploft, zeiknatte stoep of niet.

Ze draait haar witte buikje uitnodigend naar mij toe en ik zak rustig met uitgestoken hand op mijn knieën. Even aarzel ik, een kat over haar buik aaien is altijd wel een beetje russisch roulette spelen. Dan verman ik mij en kriebel haar zachtjes, een geste die beantwoord word met een laag spinnend geluid.… Lees gerust door

14/02/2020

Vrij

Voor mij dansen er twee led lampjes door het duister dat verder alleen onderbroken wordt door de zacht oranje straatverlichting. Het duurt even eer ik zie dat het twee fietsers zijn die mij licht slingerend tegemoet gefietst komen.

Als ze mij passeren kijk ik even op van mijn telefoon en zie een koppel van mijn leeftijd, hand in hand en verwikkelt in een ogenschijnlijk geanimeerd gesprek dat verder verloren gaat in de muziek die ik aan het luisteren ben. Als vanzelf kijk ik om en ik zie behalve het kinderzitje bij haar achterop nog net hoe ze even steels opzij kijkt naar de roos in haar rechterhand waarna ze even in haar partners hand knijpt terwijl ze naar hem toe buigt voor een kus op zijn wang – die net goed afloopt.… Lees gerust door

07/02/202010/02/2020

Zwarte haartjes

Het gekwebbel naast mij kabbelt eindeloos door maar ik ben al een minuut of tien geleden gestopt met daadwerkelijk luisteren naar de monoloog die grotendeels lijkt te bestaan uit negatieve bewoordingen over andere mensen. Een eigenschap die ik -zo realiseer ik mij vanmiddag niet voor het eerst- extreem onaantrekkelijk vind. Toch is dat niet wat mij vijf minuten na onze eerste kennismaking al heeft doen realiseren dat ook deze poging toegevoegd kan worden aan de “nee, no, njet, nein, nie, na, hayir, nej, näo” stapel.

Ietwat afgeleid bedank ik de serveerster die mij de tweede cappuccino van die middag komt brengen terwijl mijn ogen voor de zoveelste keer naar het gezicht van de nog steeds pratende vrouw dwalen en ik mijzelf voor de zoveelste keer verbaas over een aantal korte zwarte haartjes op haar bovenlip.… Lees gerust door