( I )
Als een verrassing, maar niet onverwacht. Die zinsnede blijft door mijn hoofd spoken, en weer rammelt er iets aan zijn ketting in de verte. Ik ben een sukkel, ik had dit moeten zien aankomen. Langzaam begin ik weer op snelheid te komen en ik zet mijn muziek weer aan. De wind strijkt aangenaam koel langs mijn benen en voorhoofd als ik weer in ‘the zone’ terecht kom, de geestestoestand waarin je terechtkomt bij een langdurige fysieke inspanning en je lichaam het van je overneemt. Ik voel de inspanning niet meer, er als alleen nog de trance. Links,rechts, links, rechts..Mijn benen stuwen de fiets vooruit, mij meeslepend alsof ik alleen nog maar een willoze passagier ben.
Die gedacht wekt een wervelwind aan associaties op. Er passeren wat sleutelscènes uit de afgelopen weken voor mijn geestesoog, scenes die ik achteraf anders ben gaan wegen. Intentie. Perceptie. Twee sleutelbegrippen. Omdat … Lees gerust door
Nog lang en gelukkig – I
Het zweet gutst van mijn gezicht als ik rechtsaf de polder in draai. Een korte blik op mijn smartwatch leert mij dat mijn gemiddelde snelheid van het afgelopen kwartier ruim boven de 20km/u uitkomt en ik grijns even. Nogal een verschil met twee maanden geleden! Maar ja, oefening baart kunst. Tenminste, in de meeste gevallen.
Let there be light
Let there be moon
Let there be stars and let there be you
Let there be monsters, let there be pain
Let us begin to feel again
Devin Townsend – Genesis
Even roert het monster zich weer aan de rand van mijn bewustzijn. Er is altijd die verleiding, het verlangen om de kooi wagenwijd open te gooien en het beest te laten uitrazen. Ik voel de zinderende kracht en schud mijn hoofd. Nee, niet nu. Harder. Ik moet harder trappen. Als vanzelf versnellen mijn benen hun tempo en de wind begint … Lees gerust door
Gesprek
“Ik wil die van jou!” de ogen van mijn moeder -mijn ogen- staren mij glanzend aan terwijl ze naar mijn aardbeimilkshake wijst. “Prima, dan ruilen we.” “Nee, ik wil ze allebei!”
Ik zucht even maar kan een glimlach niet onderdrukken. Van alle sporen die de kanker bij mijn moeder achterlaat is het volstrekte gebrek aan remmingen nog één van de best verteerbare gebleken voor mij. “Gun je mij geen milkshake mam? Ik ben nog wel je lievelingszoon..” “Doe toch niet zo debiel ik heb er maar één!” Ik schuif mijn milkshake naar haar toe. Een passerende serveerster glimlacht even om het tafereel en ik leun even achterover in mijn stoel terwijl ik mijn blik over de vertrouwde haven van mijn geboortedorp laat glijden. Voorzichtig zoek ik naar woorden die het gesprek in de richting kunnen laten gaan waar ik zo graag wil dat het naar toe gaat. Dit zou immers … Lees gerust door
Alleen in een menigte
De remlichten van mijn voorganger halen mij abrupt uit mijn donkere bespiegelingen over het leven en relaties in het bijzonder. Een zijdelingse blik op de dashboard klok leert mij dat ik nog ruim drie kwartier de tijd heb eer het vliegtuig land en mijn hand vind als vanzelf de volumeknop aan mijn stuur als Richard Ashcroft in mijn oren de woorden weet te vinden waar ik al dagen tevergeefs naar probeer te reiken:
“One day maybe I will dance again
One day maybe I will love again
One day maybe we will dance again
You know you’ve gotta
Tie yourself to the mast my friend
And the storm will end“
(the Verve – One Day)
Ik ben moe. Doodop. Moe gestreden van iets dat geen strijd maar een spel zou moeten zijn. Jij bent weg, en ik heb geen idee waarom. Dat laatste is niet waar … Lees gerust door
Total makeover
Het was wel weer eens tijd. De nieuwe site is sneller, moderner, en ik heb tevens een hoop oude troep weggedonderd. Daarnaast zullen er in de komende tijd ongetwijfeld weer nieuwe postings verschijnen, ik heb nog behoorlijk wat onafgemaakt spul waarvan mijn vingers en toetsenbord beginnen te jeuken als ik ze zie staan 🙂
De logs laten zien dat ik zelfs na een jarenlange afwezigheid nog altijd een vaste schare aan bezoekers lijk te hebben, en dan bedoel ik niet de trouwe google-bot. Bedankt voor het geduld dan maar, aan mij nu om het de moeite waard te laten zijn..
Poesje
De deur zwaait open en ik stop even om te luisteren naar het vertrouwde getrippel van kattenpootjes op het laminaat, en even is het alsof ik ze hoor – maar dan dringt de harde waarheid weer tot mij door. Ik loop door naar de woonkamer en kijk even of je soms in je mandje ligt maar de hoek naast de deur is leeg, evenals je plekjes naast de bank en onder de tafel. Als ik plaats neem op de bank spitsen mijn oren zich als vanzelf om te luisteren naar je gespin maar er heerst slechts een doodse stilte die alleen wordt onderbroken door het norse gebrom van mijn koelkast. Als ik opsta om mijzelf wat thee te maken valt mijn blik als vanzelf op de plek waar je drinkbakje hoort te staan, maar alles wat rest is een gapende leegte. Dat laatste zit wel een mooie metafoor in bedenk … Lees gerust door
Dezelfde fout, opnieuw
Don’t hug me this way
Don’t touch me this way
I never felt this loss before
And the world is closing doors
I never wanted anything more
Don’t let me make the same mistake again
Please, don’t let me make the same mistake again
“Mistake” , Moby
De herst schittert mij tegemoet in haar volle kleurenpracht terwijl ik in gedachten verzonken mijzelf een weg baan door de gevallen bladeren die het bospad bedekken. Vandaag een wat langere wandeling dan regulier omdat ik veel stof tot nadenken heb. Het is rustiger dan regulier, misschien wel omdat ik vandaag wat vroeger ben dan gemiddeld. Ik stop even bij een graf van een pubermeisje waar een gedenksteen met ‘Jij kon leven’ er in gebeiteld staat en realiseer mij voor de zoveelste keer op rij hoe mooi dubbelzinnig ik die tekst vind. Als vanzelf overzie ik mijn eigen leven even en voel … Lees gerust door
Door de spiegel – gebroken glas
“She generally gave herself very good advice, (though she very seldom followed it).”
Through the looking glass and what Alice found there – Lewis Carroll
Woensdagavond, half negen. Ik schenk mijzelf wat water in en hef de mok omhoog richting raam. “Proost, waar je ook moge zijn. Wat je ook aan het doen bent..Ik hou van je”.. Mijn stem breekt, melodrama kent zo zijn prijs. De vloeistof verdwijnt met een kleine slokjes in mijn keel en baant zich via mijn slokdarm langzaam een weg omlaag richting mijn maag – en plots is daar dat bekende ‘ploink’ geluid. Dat geluid waar ik zo van ben gaan houden omdat ik het met jou associeer. Ik weet meteen dat jij het moet zijn, en grijp mijn telefoon.
“Mis je”
Mijn hart schiet naar mijn keel. Twee woorden, alomvattend in hun eenvoud. Veel ruimte voor interpretatie..even voel ik de grauwe sluier weer over mijn … Lees gerust door
Bitterzoet
Love me tender,
Love me sweet,
Never let me go
You have made my life complete,
And I love you so
‘Love me Tender‘, Elvis Presley
Vandaag markeert wat het 53e jubileum van het huwelijk van mijn ouders geweest zou zijn, een jubileum dat ze helaas niet meer hebben mogen delen samen. Bij de gedachte aan deze dag ondervind ik wat ik na enig diepgaand zelfonderzoek alleen maar kan omschrijven als ‘gemengde gevoelens’ zoals dat dan zo mooi heet. Er is verdriet omdat mijn moeder er niet meer is om deze dag met mijn vader, mijn zus en mij te vieren – maar er is ook vreugde om de tijd die wij samen hebben mogen delen. Mijn dromen zijn sinds kort weer terug, heviger dan ooit tevoren en als ze mij iets duidelijk hebben weten te maken dan is dat de prachtige wijsheid die verborgen zit achter deze … Lees gerust door
De liefde, of het gebrek er aan
Stood here
At the edge of the world, dear
Three wishes for you as the tide turns
Salt water
Meets with the skies, dear
Meets with your eyes my dear as the day dies
I’ve seen this trick before
Watch the waves write your name
On the shore
American Spirit, Tom McRae
Plons. De steen zakt met een bevredigend geluid weg onder de golven,
ik pak een volgende en smijt deze wederom naar de golven om vervolgens
in stilte toe te kijken hoe hij met een diepe plons wegzinkt. In de
verte verlicht het weerlicht de horizon terwijl de donder langzaam
wegebt, de fel opstekende wind laat mij rillen in mijn windjack. Water,
het is altijd water waar ik terecht kom als ik worstel met mijzelf. En
een worsteling is het.
Het is op een bepaald nivo lachwekkend hoezeer ik blijf worstelen met
mijn eigen integriteit, in alles wat … Lees gerust door
Een jaar in beelden
Shapes fall into place
For once in your life you make
A clean breakaway
Music for a nurse – Oceansize
1/. Afscheid
Ik neem de in stemmig zwart geklede menigte in mij op. Meer dan vijftig paar ogen staren mij vol verwachting aan, De speech van mijn zus was intiem en persoonlijk en niemand van de aanwezigen kent mijn huidige ik goed genoeg om te kunnen weten wat er nu gaat komen, en daar sta ik dan : voormalig zwarte schaap van de familie – klaar voor zijn rede. Ik leg mijn spiekbriefje neer, schraap mijn keel en begin te spreken. Mijn woorden zijn warm en spreken van en over de liefde van een zoon voor zijn moeder. Mijn intonatie en spraak zijn kalm maar van binnen voel ik mij net zo dood als het stoffelijk overschot van mijn lieve moeder die in haar kist op een paar meter voor … Lees gerust door
Niet iedereen die ronddwaalt is de weg kwijt
Everything I can remember
as fucked up as it all may seem to be
– I know it’s me –
I cannot blame this on my father
He did the best he could for me
It’s been awhile since I could hold my head up high
And it’s been awhile since I said
“I’m sorry”
“It’s been a while” – Staind
Godverdomme!
Ik schop gefrustreerd tegen een steen die het lef vertoont om voor mijn voeten te liggen en zie hoe deze op een totaal niet bevredigende wijze én afstand tegen een typisch Mallorcaans muurtje tot stilstand komt. Blegh, ook uit die hoek geen genoegdoening of bevrediging te verwachten dus.. Ik schuif mijn zonnebril terug op mijn neus, verhang mijn rugzak een beetje en grijp mijn waterfles. Bijna leeg, nog 6 kilometer te gaan in de felle zon. Good fucking job Mauzer, echt klasse weer. Terwijl ik … Lees gerust door
Einde
I was lost,
now I’m found
I believe in you,
I’ve got no bounds
I’m moving on up now,
getting out of the darkness
My light shines on,
My light shines on
My light shines on.“Movin’ on up”, Primal Scream
Iets meer dan een jaar geleden kreeg ik het telefoontje waarvan ik wist dat het ging komen. Na weken van aandringen, nee smeken was mijn moeder eindelijk naar de dokter gegaan – en de diagnose bleek een doodvonnis.2016 was voor mij een jaar dat getekend werd door verdriet, rouw, realisaties en uiteindelijk : berusting. Het is makkelijk om jezelf over te geven aan je verdriet totdat je uiteindelijk verdrinkt in je eigen tranen. Ja, 2016 was een ontzettend naar jaar waarin het verlies van mijn moeder centraal stond. En toch, toch was er zoveel meer. Dingen om dankbaar voor te zijn, momenten van liefde en genot. Lang heb ik getwijfeld … Lees gerust door
Brief
I never wanted to write these words down for you
with the pages of phrases of all the things we’ll never do
So I blow out the candle
and I put you to bed
Since you can’t say to me now
how the dogs broke your bone
there’s just one thing left to be said
So say hello to heaven, heaven, heaven…
‘Say hello to heaven’ , Temple of the Dog
hoi Mam,
Met mij, je lievelingszoon. Ja ik weet het, je hebt er maar één op de wereld mogen zetten – daarom eigen ik mij graag die titel toe. Ik schrijf je omdat ik je mis tijdens deze dagen rondom kerst terwijl de westerse wereld en masse gezellig rondom de familietafel kruipt. De verhoudingen zijn bij ons thuis nogal door elkaar geschud sinds ons afscheid, maar dat had je waarschijnlijk al door.
Ik denk nog vaak terug aan ons … Lees gerust door
Ontmoeting
I won’t shiver in the cold
I won’t let the shadows take their toll
I won’t cover my head in the dark
And I won’t forget you when we part
‘ Collapse the light into Earth‘ – Porcupine Tree
Krekels. Het geknars van zand onder mijn schoenen. Fluitende vogels. Af en toe knakt er een twijgje terwijl ik het nu al zo vertrouwde bospad af loop. Ik ben diep in gedachten verzonken, de diepe rouw en verdoving van verdriet hebben in de afgelopen weken plaats gemaakt voor..tsja, voor wat eigenlijk? Hier zijn geen woorden voor. Die hoeven er ook niet te zijn. Het is wat het is. Ik sta stil en kijk naar lichte bolling in de bosgrond die de plek markeert waar ik samen met mijn familie- nu al weer enige weken geleden – mijn moeder ten ruste heb gelegd. Dit is niet alleen een plek van de … Lees gerust door
Requiem
Een requiem is een mis die in de katholieke eredienst wordt opgedragen voor de doden. Het is de mis die wordt opgedragen tijdens uitvaartdiensten, op het feest van Allerzielen (2 november), en als votiefmis voor de doden.
( bron )
Ik heb de ogen van mijn moeder, en niet alleen in de letterlijke betekenis. Mijn moeder heeft mij niet alleen het leven geschonken nu al weer 41 zomers geleden (het gerucht gaat dat ene <insert naam vader> daar ook iets mee te maken heeft gehad) , zij was het ook die vorm heeft weten te geven aan de manier waarop ik tot op de dag van vandaag naar de wereld kijk – met compassie en mededogen. Ik kijk dus zowel in letterlijke als overdrachtelijke zin door haar ogen naar de wereld om mij heen.
In de afgelopen dagen heb ik uit verschillende hoeken te horen gekregen hoe veel ik op … Lees gerust door
Confiteor : Mea maxima culpa
Mea Culpa is een Latijnse uitdrukking, letterlijk vertaald “mijn schuld”, of “mijn eigen schuld”. Om deze zin kracht bij te zetten kan het woord “maxima” worden toegevoegd, wat resulteert in “mea maxima culpa,” vertaalbaar als “mijn grote schuld”.
De uitdrukking komt van origine uit een traditioneel gebed van de Westerse Rooms-katholieke Kerk, genaamd ‘Confiteor‘ (‘Ik beken’), waarin iemand zijn fouten tegenover God bekent.
( bron )
Zwijgend staar ik naar het bed waar de schaduw van wat eens mijn ijzersterke moeder was ligt te woelen en te ijlen terwijl ik in mijn hoofd een coherente gedachte probeer te formuleren. Dit gesprek – dit is belangrijk. Ik krijg maar één kans om dit goed te doen, whatever ‘goed’ in deze kutsituatie ook moge zijn. Mijn ogen dwalen door de woonkamer en ontmoeten die van mijn vader. we vangen elkaars blik op terwijl we luisteren naar het verhaal van de … Lees gerust door
Puscifer: Man op de maan
Day gives way to night
On the storefront mannequins
The audience with Mona Lisa grins
Moonlight builds emotion
As the players scuttle in
Pull the curtain back and let the show begin
‘Tiny Monsters‘ , Puscifer
Puscifer is het soloproject van Maynard Keenan, bekend als frontman van
Tool en A perfect circle. Het is meer dan alleen een gefrustreerde
rockzanger die zo nodig een soloalbum wil uitbrengen van nummers die
zijn afgekeurd door zijn ‘ echte’ band – of misschien ook wel niet.
Feit is dat geen enkel project of nummer waar hij ooit zijn stem aan
heeft verbonden verder van eerder genoemde bands af staat dan Puscifer,
en dan niet alleen omdat de scheurende gitaren nagenoeg compleet
ontbreken. Interessant is dat juist het enige raakvlak tussen
bijvoorbeeld Tool en Puscifer (te weten de theatrale liveshows) tevens
laten zien hoe zeer ze van elkaar verschillen. Tool heeft een
… Lees gerust door
Boem = Ho!
Some days are dry, some days are leaky
Some days come clean, other days are sneaky
Some days take less, but most days take more
Some slip through your fingers and on to the floor
Some days you’re quick, but most days you’re speedy
Some days you use more force than is necessary
Some days just drop in on us
Some days are better than others
Some days it all adds up
And what you’ve got is enough
Some days are better than others.
~ Some days are better than others , U2
Iedere keer als ik denk dat ik het dieptepunt wel bereikt heb weet het leven mij weer te verrassen met een nieuwe curveball, alsof god toch bestaat opeens en ergens vanaf een wolkje omlaag kijkt en iets denkt van ‘ owwww dus jij dacht dat dit het dieptepunt was? GUESS AGAIN MOTHERFUCKER’ (ja, god klinkt als Samuel … Lees gerust door
Bespiegelingen, realisaties en klaagzangen
Generally we are a lonely people
Generally we are alone
Generally we are alone in lonely worlds
Generally we are a lonely people
Generally we are alone, alone…
Generally we are alone in lonely worlds
Generally we are a lonely people
…Generally we are alone
Generally we are alone.
Peace to you
‘Feather’ , Devin Townsend
Terwijl de donder traag en dreigend over mij heen rolt staar ik naar het wegdek dat helverlicht wordt door de koplampen. Als vanzelf controleer ik mijn spiegels en geef richting aan terwijl mijn gefragmenteerde gedachten en emoties alle kanten opvliegen als de regendruppels die uiteenspatten op de voorruit. Dit…dit is slecht nieuws. Dit is HEEL slecht nieuws. En opeens is er die herinnering, levensecht voor mijn geestesoog. Ik ben nu de man in huis, nog niet de pater familias maar dan ook alleen maar in naam niet. De tijd is aangebroken om terug … Lees gerust door
Blokkade (reprise)
Ooit, inmiddels 8 jaar geleden ben ik dit blog begonnen als een experiment. Schrijven doe ik al mijn hele leven, en ik wilde graag een soortement van online verzameling aanleggen van mijn schrijfsels. De toon werd eigenlijk al vanaf de allereerste post gezet, dit blog bleek de perfecte plaats om het gevecht met mijn innerlijke demonen en plein public uit te vechten. Veruit de meeste van die gevechten heb ik denk ik uiteindelijk wel gewonnen, sommige waren een gelijkspel en een enkel gevecht heb ik verloren – en dat is geen schande. Toch, enige tijd geleden – om precies te zijn rondom mijn eerste Thailand blogs – begon ik een innerlijke weerstand te voelen die ik nog nooit eerder bij mijzelf bemerkt had. Ik weet nog goed dat ik jaaaaaaaaaaren geleden met mijn toenmalige beste vriendin een ontzettend diep en intens gesprek voerde over het schrijven, en over mijn probleem … Lees gerust door
Vonnis
There should be a word for that brief period just after waking when the mind is full of warm pink nothing. You lie there entirely empty of thought, except for a growing suspicion that heading towards you, like a sockful of damp sand in a nocturnal alleyway, are all the recollections you’d really rather do without, and which amount to the fact that the only mitigating factor in your horrible future is the certainty that it will be quite short.
~ Terry Pratchett, Mort
Toen ik naar aanleiding van de eerste serie onderzoeken voor de 2e keer binnen een week mijzelf terugvond in de behandelkamer van “mijn” oogarts was mijn gemoedstoestand op zijn zachtst gezegd enigszins bedrukt. In principe had ik de uitslag niet nodig om mij te vertellen wat ik al lang wist : op drie dagen tijd was ik zo goed als het complete zicht in mijn rechteroog … Lees gerust door
In het land der blinden..
Dit is ‘m dan, mijn rechteroog. Onderwerp van een inmiddels al jarenlange durende haat/liefde verhouding. Liefde, omdat hij mij trouw heeft gediend als de helft van mijn persoonlijke venster op de wereld. Haat, omdat hij -buiten zijn schuld om- mij heeft verraden. Hij is namelijk stuk gegaan, terwijl we een stilzwijgende afspraak hadden om dat niet te laten gebeuren. Hij heeft het toch gedaan.
Dus gaan mijn oog en ik sinds deze week weer de hele medische mallemolen in. Dokter, specialist, misschien zelfs wel een chirurg. Het is best interessant allemaal hoor, die foto’s maken met contrastvloeistof (er waren tijden dat ik mij ernstig moest bezondigen aan niet nader te noemen geestverruimende substanties om de hallucinaties op te wekken die een dergelijke behandeling met zich mee kan brengen), misschien wel weer een MRI er achteraan (ook een erg interessante ervaring kan ik je verzekeren) ..maar ja. Gaat het er echt … Lees gerust door
Dagboek van een reiziger : epiloog
“These memories of who I was and where I lived are important to me. They make up a large part of who I’m going to be when my journey winds down. I need the memory of magic if I am ever going to conjure magic again. I need to know and remember, and I want to tell you.”
Robert McCammon, Boy’s Life
Tsja. Er rest mij nog één verhaal dat ik wil vertellen met betrekking tot mijn Thailand avonturen, maar waar ik tot nu toe niet de moed voor heb weten te vinden. En toch, toch moet en hoort het hier te staan. Het is het noodzakelijke einde.
De laatste week van mijn trektocht door Thailand brachten we met zijn drieën door op het prachtige Ko Payam, zoals ik al eerder schreef. Foto’s doen de prachtige natuur, de azuurblauwe zee en de perfecte stranden geen recht, het is … Lees gerust door
Ingress : een introductie
In oktober 2012 gebeurde er iets dat de wereld voor eeuwig zou veranderen, hoewel deze ontdekking vooralsnog de annalen in zal gaan als een bijvangst voor de inmiddels beruchte Higgs-Boson. In de eerste verslagen die links en rechts op blogs begonnen te verschijnen omschreef één van de ontdekkers de ervaring als volgt :
At first, we thought our particle accelerator was malfunctioning, or that there had been some electronic
anomaly on our monitors; but in due course, we realized that we were seeing a non-random flow of information
coming from the sub-atomic particles we were studying.We ran several tests, and concluded that there was no other explanation, other than the we had connected with
at least one other dimension. We realized that we had crossed a threshold in which global security could be
at risk.
Deze ontdekking kreeg de naam ‘Exotic Matter’ mee, oftwel XM. Hoewel de wereld … Lees gerust door