Ontdekkingsreis in het verleden

Uren lang verveeld in een bus met slecht werkende airco hangen. Nerveuze leraren die de kudde tevergeefs in bedwang proberen te houden. Een steelse blik op een saai programma, gevolgd door een besluit.

Zwart rijden met de metro. Wandelend langs de Arc de Triomph, Een wierrookstaafje en een steen op het graf van een te jong overleden held. Lachen om straatverkopers die hard wegrenden zodra er een politieagent om de hoek kwam.

Zwoegend de 700 treden van de Eiffeltoren beklimmen, en dan pas de lift vinden. Nog even naar de oude grijze dame na het zoveelste metro avontuur van die dag. Dan het witte marmer van het heilige hart , en een tekening op het nabijgelegen plein.

Uiteindelijk met veel te snel kloppend hart het verlossende zicht van een bus met gele nummerborden. Het verhitte hoofd van ongeruste leraren. En 28 jaar later de realisatie dat ik toch maar weer eens terug wil naar deze prachtige, vieze stad die toch een bepaalde aantrekkingskracht op mij lijkt te hebben.