Category: persoonlijk

Posted on

Als je ergens naar toe wil zal je ook iets moeten achterlaten

Haar gezicht heeft iets bekends, maar ik kan de bijpassende naam niet vinden in het archief onder mijn hersenpan. Toch, die ogen..Helaas gebruikt de winkel geen naamkaartjes om mijn brein op weg te helpen, en ik reken mijn aankopen af in de veronderstelling dat dit raadsel mij de rest van de dag zal blijven dwarszitten. De vrouw kijkt mij even recht in mijn ogen aan als ze mij de bon en het wisselgeld overhandigd en ik meen in haar gezicht even dezelfde verwarring te zien die ik voel.
Mijn oog valt op de bon en daar staat het gewoon keurig zwart op wit: Alexandra.… Lees gerust door

Posted on

Papa

Ik herinner mij hoe je mij op je schouders droeg en het voelde alsof de wereld aan mijn voeten lag
Ik herinner mij hoe ik net zo wilde zijn als jij
Ik herinner mij je grote handen om die van mij
Ik herinner mij de eerste keer fietsen zonder wieltjes en hoe je mij opving
Ik herinner mij zwemlessen en de eerste keer in zee
Ik herinner mij de geur van Old Spice op je wangen
Ik herinner mij hoe je achter het stuur zat richting Frankrijk
Ik herinner mij hoe je stiekem achter mijn doel stond te kijken als ik een belangrijke wedstrijd had
Ik herinner mij hoe je mij in bescherming nam tegen mijzelf toen het nodig was
Ik herinner mij hoe vaak je mij uit de ellende gevist hebt
Ik herinner mij iedere keer dat je je zorgen maakte om mij
Ik herinner mij je hulp en troost toen ik geen uitweg meer zag
Ik herinner mij je advies, of ik dat nu wilde of niet
Ik herinner mij de Kennedymars, en de trotse blik in je ogen
Ik herinner mij late avonden op een Spaans terras
Ik herinner mij hoe mij opving toen ik niets meer had
Ik herinner mij hoe schandelijk je Pepper verwende
Ik herinner mij hoe teder en lief je voor mama was toen het slecht ging
Ik herinner mij dat je eindelijk op mij durfde te leunen toen het nodig was
Ik herinner mij gesprekken over leven en dood
Ik herinner mij alles en zal nooit vergeten.… Lees gerust door

Posted on

Realisatie

Zoals zo vaak als ik er even doorheen zit vind ik mijzelf terug bij het graf van mijn moeder. Na bijna drie jaar begint het zo langzamerhand op te gaan in de omgeving, iets waar mijn vader moeite mee heeft maar waar ik de schoonheid van inzie. Pa heeft denk ik meer behoefte aan..een Plek. Een markering. Een monument dat zegt “hier ligt Zij. Moeder, echtgenote, mens. Ze liet de wereld een stukje mooier achter dan hij was toen ze hem aantrof”.
Niets van dat alles op de natuurbegraafplaats. Een maaskei (inherent aan de omgeving, de hele provincie ligt vol met die dingen) en een eenvoudig houten bordje gemaakt van een boomstam.… Lees gerust door

Posted on

Sproetje

Ik denk opeens weer vaak aan je, misschien omdat het zoveel regent de laatste tijd. De regen was immers van ons. Of misschien waren wij wel juist van de regen.
Stiekem weet ik hoe het met je gaat, je bent gelukkig getrouwd en je hebt twee kinderen. Je bent nog even mooi als toen, nee: het moederschap heeft je mooier gemaakt. Je straalt.

Je bent gestopt met roken, en je hebt een nieuwe baan. Niets dat met je studie te maken heeft, dat vind ik spijtig. Je was zo trots als promovendus.
Je bent nog altijd bij hem, en dat doet mij goed.… Lees gerust door

Posted on

Nog lang en gelukkig – III (slot)

I , II

Enige dagen later draai ik mijn volgende rondje door de polder en is het nog steeds niet uit mijn hoofd. Ben jij nog steeds niet uit mijn hoofd. Ironisch, ik ben de ongekroonde koning van het loslaten. Maar het beest in zijn kooi en ..iets anders… maken dat ik dit niet wil of kan laten gaan. Ik voel echter niet meer de behoefte om dat zo nodig bij de ander neer te leggen. Volwassen zijn wil ook zeggen dat je je nederlaag moet accepteren. Zeker, er was een tijd waarin ik de meest idiote dingen deed ‘in naam der liefde’ (hell, het heeft mij zelfs een stukje in de Cosmopolitan opgeleverd!)… Lees gerust door

Posted on

Reflectie

Mijn ouders zoals ik ze nooit gekend heb. Ik denk de laatste dagen weer veel aan mijn moeder, mede door recente ontwikkelingen rondom de gezondheid van mijn vader.

“Tijd heelt alle wonden” zegt de volkswijsheid, maar dat geldt dus alleen als je niet continu de korstjes er af blijft krabben. Ik zou zo graag nu iets diepzinnigs willen schrijven, iets dat raakt. Een zin, of zelfs een alinea die de kern raakt van alles wat ik nu voel – en vooral wat ik nu niet voel.
Soms, heel soms -als ik in het schemerduister zit te luisteren naar de geluiden van de nacht met een zachte waas voor mijn ogen…Dan wil ik mij meer voelen dan alleen maar een schim die amper te zien is in de reflectie van een mooie foto – hoe mooi en symbolisch dat plaatje verder ook moge zijn.… Lees gerust door

Posted on

Zorgen

Zorgen.
Verzorgen.
Ontzorgen.
Bezorgen.
Zorgen kan je maken,
Zorgen kan je dragen,
Zorgen kan je dan ook hebben.

Weer in een ziekenhuis, weer die angst bij het zien van kwetsbaarheid. Weer die sterke schouder bieden. Weer die vragen, er zijn altijd vragen. Die zullen er ook altijd blijven.

Er is hoop, voor nu. Die moet ik dan maar koesteren.
Nu rest mij alleen nog de nacht, een nacht alleen in dat huis.
Het huis waar mijn moeder overleed.

Er zijn tranen. Er is eenzaamheid.
En er is alleen een ik.

He talks to the river of lost love and dedication
Silent replies that swirl invitation
Flow dark and troubled to an oily sea
A grim imitation of what is to be
Pink Floyd – Sorrow

Posted on

Nog lang en gelukkig – II

( I )

Als een verrassing, maar niet onverwacht. Die zinsnede blijft door mijn hoofd spoken, en weer rammelt er iets aan zijn ketting in de verte. Ik ben een sukkel, ik had dit moeten zien aankomen. Langzaam begin ik weer op snelheid te komen en ik zet mijn muziek weer aan. De wind strijkt aangenaam koel langs mijn benen en voorhoofd als ik weer in ‘the zone’ terecht kom, de geestestoestand waarin je terechtkomt bij een langdurige fysieke inspanning en je lichaam het van je overneemt. Ik voel de inspanning niet meer, er als alleen nog de trance. Links,rechts, links, rechts..Mijn… Lees gerust door

Posted on

Nog lang en gelukkig – I

Het zweet gutst van mijn gezicht als ik rechtsaf de polder in draai. Een korte blik op mijn smartwatch leert mij dat mijn gemiddelde snelheid van het afgelopen kwartier ruim boven de 20km/u uitkomt en ik grijns even. Nogal een verschil met twee maanden geleden! Maar ja, oefening baart kunst. Tenminste, in de meeste gevallen.

Let there be light
Let there be moon
Let there be stars and let there be you
Let there be monsters, let there be pain
Let us begin to feel again
Devin Townsend – Genesis

Even roert het monster zich weer aan de rand van mijn bewustzijn.… Lees gerust door

Posted on

Gesprek

“Ik wil die van jou!” de ogen van mijn moeder -mijn ogen- staren mij glanzend aan terwijl ze naar mijn aardbeimilkshake wijst. “Prima, dan ruilen we.” “Nee, ik wil ze allebei!”

Ik zucht even maar kan een glimlach niet onderdrukken. Van alle sporen die de kanker bij mijn moeder achterlaat is het volstrekte gebrek aan remmingen nog één van de best verteerbare gebleken voor mij. “Gun je mij geen milkshake mam? Ik ben nog wel je lievelingszoon..” “Doe toch niet zo debiel ik heb er maar één!” Ik schuif mijn milkshake naar haar toe. Een passerende serveerster glimlacht even om het tafereel en ik leun even achterover in mijn stoel terwijl ik mijn blik over de vertrouwde haven van mijn geboortedorp laat glijden.… Lees gerust door

Posted on

Alleen in een menigte

De remlichten van mijn voorganger halen mij abrupt uit mijn donkere bespiegelingen over het leven en relaties in het bijzonder. Een zijdelingse blik op de dashboard klok leert mij dat ik nog ruim drie kwartier de tijd heb eer het vliegtuig land en mijn hand vind als vanzelf de volumeknop aan mijn stuur als Richard Ashcroft in mijn oren de woorden weet te vinden waar ik al dagen tevergeefs naar probeer te reiken:

“One day maybe I will dance again
One day maybe I will love again
One day maybe we will dance again
You know you’ve gotta
Tie yourself to the mast my friend
And the storm will end“

(the Verve – One Day)

Ik ben moe.… Lees gerust door

Posted on

Poesje

De deur zwaait open en ik stop even om te luisteren naar het vertrouwde getrippel van kattenpootjes op het laminaat, en even is het alsof ik ze hoor – maar dan dringt de harde waarheid weer tot mij door. Ik loop door naar de woonkamer en kijk even of je soms in je mandje ligt maar de hoek naast de deur is leeg, evenals je  plekjes naast de bank en onder de tafel. Als ik plaats neem op de bank spitsen mijn oren zich als vanzelf om te luisteren naar je gespin maar er heerst slechts een doodse stilte die alleen wordt onderbroken door het norse gebrom van mijn koelkast.… Lees gerust door

Posted on

Dezelfde fout, opnieuw

Don’t hug me this way
Don’t touch me this way

I never felt this loss before
And the world is closing doors
I never wanted anything more

Don’t let me make the same mistake again
Please, don’t let me make the same mistake again

“Mistake” , Moby

De herst schittert mij tegemoet in haar volle kleurenpracht terwijl ik in gedachten verzonken mijzelf een weg baan door de gevallen bladeren die het bospad bedekken. Vandaag een wat langere wandeling dan regulier omdat ik veel stof tot nadenken heb. Het is rustiger dan regulier, misschien wel omdat ik vandaag wat vroeger ben dan gemiddeld.… Lees gerust door

Posted on

Door de spiegel – gebroken glas

“She generally gave herself very good advice, (though she very seldom followed it).”
Through the looking glass and what Alice found there – Lewis Carroll

Woensdagavond, half negen. Ik schenk mijzelf wat water in en hef de mok omhoog richting raam. “Proost, waar je ook moge zijn. Wat je ook aan het doen bent..Ik hou van je”.. Mijn stem breekt, melodrama kent zo zijn prijs. De vloeistof verdwijnt met een kleine slokjes in mijn keel en baant zich via mijn slokdarm langzaam een  weg omlaag richting mijn maag – en plots is daar dat bekende ‘ploink’ geluid. Dat geluid waar ik zo van ben gaan houden omdat ik het met jou associeer.… Lees gerust door

Posted on

Bitterzoet

Love me tender,
Love me sweet,
Never let me go
You have made my life complete,
And I love you so

‘Love me Tender‘, Elvis Presley

Vandaag markeert wat het 53e jubileum van het huwelijk van mijn ouders geweest zou zijn, een jubileum dat ze helaas niet meer hebben mogen delen samen. Bij de gedachte aan deze dag ondervind ik wat ik na enig diepgaand zelfonderzoek alleen maar kan omschrijven als ‘gemengde gevoelens’ zoals dat dan zo mooi heet. Er is verdriet omdat mijn moeder er niet meer is om deze dag met mijn vader, mijn zus en mij te vieren – maar er is ook vreugde om de tijd die wij samen hebben mogen delen.… Lees gerust door

Posted on

De liefde, of het gebrek er aan

Stood here
At the edge of the world, dear
Three wishes for you as the tide turns
Salt water
Meets with the skies, dear
Meets with your eyes my dear as the day dies
I’ve seen this trick before
Watch the waves write your name
On the shore

American Spirit, Tom McRae

Plons. De steen zakt met een bevredigend geluid weg onder de golven, ik pak een volgende en smijt deze wederom naar de golven om vervolgens in stilte toe te kijken hoe hij met een diepe plons wegzinkt. In de verte verlicht het weerlicht de horizon terwijl de donder langzaam wegebt, de fel opstekende wind laat mij rillen in mijn windjack.… Lees gerust door

Posted on

Een jaar in beelden

Shapes fall into place
For once in your life you make
A clean breakaway

Music for a nurse – Oceansize

1/. Afscheid

Ik neem de in stemmig zwart geklede menigte in mij op. Meer dan vijftig paar ogen staren mij vol verwachting aan, De speech van mijn zus was intiem en persoonlijk en niemand van de aanwezigen kent mijn huidige ik goed genoeg om te kunnen weten wat er nu gaat komen, en daar sta ik dan : voormalig zwarte schaap van de familie – klaar voor zijn rede. Ik leg mijn spiekbriefje neer, schraap mijn keel en begin te spreken.… Lees gerust door

Posted on

Niet iedereen die ronddwaalt is de weg kwijt

Everything I can remember
as fucked up as it all may seem to be

– I know it’s me –

I cannot blame this on my father
He did the best he could for me

It’s been awhile since I could hold my head up high
And it’s been awhile since I said

“I’m sorry”

“It’s been a while” – Staind

Godverdomme!

Ik schop gefrustreerd tegen een steen die het lef vertoont om voor mijn voeten te liggen en zie hoe deze op een totaal niet bevredigende wijze én afstand tegen een typisch Mallorcaans muurtje tot stilstand komt.… Lees gerust door

Posted on

Einde

I was lost,
now I’m found
I believe in you,
I’ve got no bounds
I’m moving on up now,
getting out of the darkness
My light shines on,
My light shines on
My light shines on.

“Movin’ on up”, Primal Scream

Iets meer dan een jaar geleden kreeg ik het telefoontje waarvan ik wist dat het ging komen. Na weken van aandringen, nee smeken was mijn moeder eindelijk naar de dokter gegaan – en de diagnose bleek een doodvonnis.2016 was voor mij een jaar dat getekend werd door verdriet, rouw, realisaties en uiteindelijk : berusting. Het is makkelijk om jezelf over te geven aan je verdriet totdat je uiteindelijk verdrinkt in je eigen tranen.… Lees gerust door

Posted on

Brief

I never wanted to write these words down for you
with the pages of phrases of all the things we’ll never do
So I blow out the candle
and I put you to bed
Since you can’t say to me now
how the dogs broke your bone
there’s just one thing left to be said

So say hello to heaven, heaven, heaven…

‘Say hello to heaven’ , Temple of the Dog

hoi Mam,

Met mij, je lievelingszoon. Ja ik weet het, je hebt er maar één op de wereld mogen zetten – daarom eigen ik mij graag die titel toe. Ik schrijf je omdat ik je mis tijdens deze dagen rondom kerst terwijl de westerse wereld en masse gezellig rondom de familietafel kruipt.… Lees gerust door

Posted on

Ontmoeting

I won’t shiver in the cold
I won’t let the shadows take their toll
I won’t cover my head in the dark
And I won’t forget you when we part

‘ Collapse the light into Earth‘ – Porcupine Tree

Krekels. Het geknars van zand onder mijn schoenen. Fluitende vogels. Af en toe knakt er een twijgje terwijl ik het nu al zo vertrouwde bospad af loop. Ik ben diep in gedachten verzonken, de diepe rouw en verdoving van verdriet hebben in de afgelopen weken plaats gemaakt voor..tsja, voor wat eigenlijk? Hier zijn geen woorden voor. Die hoeven er ook niet te zijn.… Lees gerust door

Posted on

Requiem

Een requiem is een mis die in de katholieke eredienst wordt opgedragen voor de doden. Het is de mis die wordt opgedragen tijdens uitvaartdiensten, op het feest van Allerzielen (2 november), en als votiefmis voor de doden.

( bron )

Ik heb de ogen van mijn moeder, en niet alleen in de letterlijke betekenis. Mijn moeder heeft mij niet alleen het leven geschonken nu al weer 41 zomers geleden (het gerucht gaat dat ene <insert naam vader> daar ook iets mee te maken heeft gehad) , zij was het ook die vorm heeft weten te geven aan de manier waarop ik tot op de dag van vandaag naar de wereld kijk – met compassie en mededogen.… Lees gerust door

Posted on

Confiteor : Mea maxima culpa

Mea Culpa is een Latijnse uitdrukking, letterlijk vertaald “mijn schuld”, of “mijn eigen schuld”. Om deze zin kracht bij te zetten kan het woord “maxima” worden toegevoegd, wat resulteert in “mea maxima culpa,” vertaalbaar als “mijn grote schuld”.

De uitdrukking komt van origine uit een traditioneel gebed van de Westerse Rooms-katholieke Kerk, genaamd ‘Confiteor‘ (‘Ik beken’), waarin iemand zijn fouten tegenover God bekent.

 ( bron )

Zwijgend staar ik naar het bed waar de schaduw van wat eens mijn ijzersterke moeder was ligt te woelen en te ijlen terwijl ik in mijn hoofd een coherente gedachte probeer te formuleren.… Lees gerust door

Posted on

Boem = Ho!

Some days are dry, some days are leaky
Some days come clean, other days are sneaky
Some days take less, but most days take more
Some slip through your fingers and on to the floor
Some days you’re quick, but most days you’re speedy
Some days you use more force than is necessary
Some days just drop in on us
Some days are better than others
Some days it all adds up
And what you’ve got is enough
Some days are better than others.

~ Some days are better than others , U2

Iedere keer als ik denk dat ik het dieptepunt wel bereikt heb weet het leven mij weer te verrassen met een nieuwe curveball, alsof god toch bestaat opeens en ergens vanaf een wolkje omlaag kijkt en iets denkt van ‘ owwww dus jij dacht dat dit het dieptepunt was?… Lees gerust door

Posted on

Bespiegelingen, realisaties en klaagzangen

Generally we are a lonely people
Generally we are alone
Generally we are alone in lonely worlds
Generally we are a lonely people
Generally we are alone, alone…
Generally we are alone in lonely worlds
Generally we are a lonely people
…Generally we are alone
Generally we are alone.


Peace to you

‘Feather’ , Devin Townsend

Terwijl de donder traag en dreigend over mij heen rolt  staar ik naar het wegdek dat helverlicht wordt door de koplampen. Als vanzelf controleer ik mijn spiegels en geef richting aan terwijl mijn gefragmenteerde gedachten  en emoties alle kanten opvliegen als de regendruppels die uiteenspatten op de voorruit.… Lees gerust door