Ooit, inmiddels 8 jaar geleden ben ik dit blog begonnen als een experiment. Schrijven doe ik al mijn hele leven, en ik wilde graag een soortement van online verzameling aanleggen van mijn schrijfsels. De toon werd eigenlijk al vanaf de allereerste post gezet, dit blog bleek de perfecte plaats om het gevecht met mijn innerlijke demonen en plein public uit te vechten. Veruit de meeste van die gevechten heb ik denk ik uiteindelijk wel gewonnen, sommige waren een gelijkspel en een enkel gevecht heb ik verloren – en dat is geen schande. Toch, enige tijd geleden – om precies te zijn rondom mijn eerste Thailand blogs – begon ik een innerlijke weerstand te voelen die ik nog nooit eerder bij mijzelf bemerkt had.… Lees gerust door
Vonnis
There should be a word for that brief period just after waking when the mind is full of warm pink nothing. You lie there entirely empty of thought, except for a growing suspicion that heading towards you, like a sockful of damp sand in a nocturnal alleyway, are all the recollections you’d really rather do without, and which amount to the fact that the only mitigating factor in your horrible future is the certainty that it will be quite short.
~ Terry Pratchett, Mort
Toen ik naar aanleiding van de eerste serie onderzoeken voor de 2e keer binnen een week mijzelf terugvond in de behandelkamer van “mijn” oogarts was mijn gemoedstoestand op zijn zachtst gezegd enigszins bedrukt.… Lees gerust door
In het land der blinden..
Dit is ‘m dan, mijn rechteroog. Onderwerp van een inmiddels al jarenlange durende haat/liefde verhouding. Liefde, omdat hij mij trouw heeft gediend als de helft van mijn persoonlijke venster op de wereld. Haat, omdat hij -buiten zijn schuld om- mij heeft verraden. Hij is namelijk stuk gegaan, terwijl we een stilzwijgende afspraak hadden om dat niet te laten gebeuren. Hij heeft het toch gedaan.
Dus gaan mijn oog en ik sinds deze week weer de hele medische mallemolen in. Dokter, specialist, misschien zelfs wel een chirurg. Het is best interessant allemaal hoor, die foto’s maken met contrastvloeistof (er waren tijden dat ik mij ernstig moest bezondigen aan niet nader te noemen geestverruimende substanties om de hallucinaties op te wekken die een dergelijke behandeling met zich mee kan brengen), misschien wel weer een MRI er achteraan (ook een erg interessante ervaring kan ik je verzekeren) ..maar… Lees gerust door
Dagboek van een reiziger : epiloog
“These memories of who I was and where I lived are important to me. They make up a large part of who I’m going to be when my journey winds down. I need the memory of magic if I am ever going to conjure magic again. I need to know and remember, and I want to tell you.”
Robert McCammon, Boy’s Life
Tsja. Er rest mij nog één verhaal dat ik wil vertellen met betrekking tot mijn Thailand avonturen, maar waar ik tot nu toe niet de moed voor heb weten te vinden. En toch, toch moet en hoort het hier te staan.… Lees gerust door
Ingress : een introductie
In oktober 2012 gebeurde er iets dat de wereld voor eeuwig zou veranderen, hoewel deze ontdekking vooralsnog de annalen in zal gaan als een bijvangst voor de inmiddels beruchte Higgs-Boson. In de eerste verslagen die links en rechts op blogs begonnen te verschijnen omschreef één van de ontdekkers de ervaring als volgt :
… Lees gerust doorAt first, we thought our particle accelerator was malfunctioning, or that there had been some electronic
anomaly on our monitors; but in due course, we realized that we were seeing a non-random flow of information
coming from the sub-atomic particles we were studying.We ran several tests, and concluded that there was no other explanation, other than the we had connected with
at least one other dimension.
Waar hang je uit?
To be or not to be
that’s the question unceasingly
but without you I would long to be yours to be
’cause without you I’m not a king
because without you it would never do
because I can’t think what life
would be like without you
you don’t love me yet
you don’t love me yet
I just won’t forget
because you don’t love me
you don’t love me yet
Roky Erickson – You don’t love me yet
Zo langzamerhand begin ik het zwaar zat te worden, en de tijd is gekomen om mijn hart eens stevig te luchten. Waar hang je godverdomme uit?… Lees gerust door
Dagboek van een reiziger : fear and loathing in Chiang Mai
“Mit Kummer, und doch auch mit Lachen, gedachte er jener Zeit.”
~ Hermann Hesse, Siddhartha
Uit mijn notities:
Vandaag was een goede dag. Chiang Mai is fantastisch, de stad ‘voelt’ als een kruising tussen Parijs en Amsterdam met een vleugje oosterse mystiek. Ik hou van deze stad!
Fear and loathing in Chiang Mai : volgens mij heb ik afgelopen nacht voor het eerst in mijn leven gehallucineerd van een voedselvergifting. En dan nu de ‘ham’vraag : waren het de paddestoelen of was het toch het vlees?
… Lees gerust doorOp iedere plek waar ik kom ontmoet ik wel iemand die een onuitwisbare indruk weet achter te laten.
Dagboek van een reiziger : overpeinzingen, ontmoetingen en de nachttrein
¨Alles wat ik doe is om te weten wie ik ben.”
~ Simon Vinkenoog
Uit mijn notities :
… Lees gerust doorStof tot nadenken, met dank aan gespreksgenoot Patrick. We zaten tot diep in de nacht Changbiertjes te drinken en te praten over de zin van dit alles, toen ik op liet vallen dat ik in sommige opzichten nog erg worstel met mijn verleden, met wie ik was en sommige van de dingen die ik gedaan heb. Mijn relatie met R. speelt daar nog altijd een belangrijke rol in. Patrick keek mij alleen maar aan en zei “Misschien is het in veel opzichten wel noodzakelijk om eerst het negatieve te ervaren en te doorstaan eer je toe komt aan het positieve.
Dagboek van een reiziger: Dharma Bums onderweg naar Ayutthaya
“I see a vision of a great rucksack
revolution thousands or even millions of young Americans wandering
around with rucksacks, going up to mountains to pray, making children
laugh and old men glad, making young girls happy and old girls happier,
all of ’em Zen Lunatics who go about writing poems that happen to appear
in their heads for no reason and also by being kind and also by strange
unexpected acts keep giving visions of eternal freedom to everybody and
to all living creatures …”
~Jack Kerouac, The Dharma Bums
Uit mijn notities :
… Lees gerust doorWeer een item voor de bucketlist : in de 3e klasse met de trein van Bangkok naar Ayutthaya reizen.
Dagboek van een reiziger: Bangkok & beyond
In another moment Alice was through the glass, and had jumped lightly down into the Looking-glass room. The very first thing she did was to look whether there was a fire in the fireplace, and she was quite pleased to find that there was a real one, blazing away as brightly as the one she had left behind. “So I shall be as warm here as I was in the old room,” thought Alice: “warmer, in fact, because there’ll be no one here to scold me away from the fire. Oh, what fun it’ll be, when they see me through the glass in here, and can’t get at me!”… Lees gerust door
Dagboek van een reiziger: hemel en hel
“We live together, we act on, and react to, one another; but always and in all circumstances we are by ourselves. The martyrs go hand in hand into the arena; they are crucified alone. Embraced, the lovers desperately try to fuse their insulated ecstasies into a single self-transcendence; in vain. By its very nature every embodied spirit is doomed to suffer and enjoy in solitude. Sensations, feelings, insights, fancies—all these are private and, except through symbols and at second hand, incommunicable. We can pool information about experiences, but never the experiences themselves. From family to nation, every human group is a society of island universes.… Lees gerust door
Ko Payam – landing in het paradijs
“By having good memories on every place you just visit, you are building paradise in your own heart and your life.“
Dit is het punt waar mijn eigenlijke reisverslag en mijn persoonlijke bespiegelingen uiteindelijk samenvallen en in elkaar samenvloeien in mijn notebook. Ik heb er voor gekozen om deze te scheiden in de posts die ik tot nu toe gemaakt heb, omdat mijn reis door Thailand eigenlijk ook daadwerkelijk bestond uit twee reizen in één, de reis van mijn fysieke ik en mijn ratio, versus mijn zielereis en emoties. Voor nu ga ik deze even gescheiden houden, aangezien mensen die op zoek zijn naar informatie en foto’s die met Thailand te maken hebben niet persé opgezadeld hoeven te worden met mijn zieleroerselen, en de mensen die daadwerkelijk interesse hebben in mijn persoonlijke belevenissen hoeven niet persé door honderden woorden aan indrukken en geschiedenislessen heen te scrollen.… Lees gerust door
Sukhothai – vergaan maar niet vergeten
“The stones here speak to me, and I know their mute language. Also, they seem deeply to feel what I think. So a broken column of the old Roman times, an old tower of Lombardy, a weather- beaten Gothic piece of a pillar understands me well. But I am a ruin myself, wandering among ruins.”
Sukhothai was de bakermat van wat wij nu kennen als de Thaise beschaving ( gegrondvest in of rond 1238), een luisterrijke stad die -net als Ayutthaya- uiteindelijk met de grond gelijk gemaakt is door binnenvallende vijandige volkeren. Dit rijk was tevens het beginpunt van het Boeddhisme als staatsgodsdienst (correcter zou zijn : levensovertuiging) zoals in het tegenwoordige Thailand nog steeds het geval is.Eendachtig… Lees gerust door
Chiang Mai – oase in het noorden
“Not all those who wander are lost.”
― J.R.R. Tolkien, The Fellowship of the Ring
Na de historische luister van Ayutthaya vormt het contrast van de bruisende levendigheid van de 2e stad in Thailand een mooie afwisseling. Een korte beschrijving :
Chiang Mai of Chiengmai (เชียงใหม่), is de hoofdstad van de provincie Chiang Mai. De plaats ligt zo’n 700 km ten noorden van Bangkok tussen de hoogste bergen van het land. De rivier de Ping stroomt door de stad en is een zijrivier van de Menam.
De laatste jaren is de stad in hoog tempo gemoderniseerd, maar is niet zo’n wereldstad zoals Bangkok dat is.… Lees gerust door
Ayutthaya – De schoonheid van vergankelijkheid
“This is the beginning and the end of the world right here. Look at those patient Buddhas lookin at us saying nothing.”
― Jack Kerouac, The Dharma Bums
(Klik voor grooooot)
Als je de geijkte backpackersroute volgt van Bangkok naar Chiang Mai is Ayutthaya de perfecte eerste tussenstop. Ooit (rond 1350) gegrondvest als de nieuwe hoofdstad van het Siameese rijk na de val van Sokhuthai (waarover later vast nog een keer meer) , bevatte deze stad tijdens haar hoogtijdagen meer dan 400 tempels en duizenden boeddhabeelden. In 1767 is deze stad volledig met de grond gelijk gemaakt door de invallende Birmezen in een voor die tijd ongekende slachting, de stad had op dat punt rond een miljoen inwoners en was daarmee één van de grootste steden ter wereld.… Lees gerust door
Bangkok – een overlevingsgids
De stad van engelen, de grote stad, de woonplaats van de Smaragdgroene Boeddha, de ondoordringbare stad van de god Indra, de grote hoofdstad van de wereld die met negen kostbare edelstenen is begiftigd, de gelukkige stad, rijk aan een enorm Koninklijk Paleis dat de hemelse woonplaats gelijkt waar de gereïncarneerde god regeert, een stad die door Indra is gegeven en die door Vishnukarn is gebouwd.
(Nederlandse vertaling van de officiële naam van Bangkok : Krung Thep Mahanakhon Amon Rattanakosin Mahinthara Ayuthaya Mahadilok Phop Noppharat Ratchathani Burirom Udomratchaniwet Mahasathan Amon Piman Awatan Sathit Sakkathattiya Witsanukam Prasit , vaak afgekort tot ‘Krung Thep’)
Bron : Wikipedia
Toen ik begin Februari voet aan de grond zette op Suvarnabhumi Airport ( internationale code : BKK) had ik geen idee van wat mij te wachten stond.… Lees gerust door
Thailand – een eerste (verpletterende) indruk
Zonsondergang in het aardse paradijs (Ko Payam)
Thailand, dat is
Geript worden door een TukTukdriver in Bangkok,
Onverwachte reisgenoten treffen in Ayutthaya,
Met verwondering toekijken hoe de zon daalt achter een eeuwoude ruïne,
Niet kunnen slapen in de nachttrein naar Chiang Mai terwijl de kilometers netjes in afgemeten hoeveelheden staal onder je doorflitsen
Tijdens een dienst gaan zitten in een tempel en voelen hoe het Nirwana zich over je heen vleidt als een laken van zijde,
Vol ontzag wandelen door de resten van wat eens het religieuze centrum van Sukhothai was,
Dat éne geniale restaurantje aan de overkant van de straat,
Om half zes ‘s ochtends met je slaperige hoofd uit de nachtbus naar Ranong gesmeten worden waarna je wordt opgevangen door een hyperactieve en veel te wakkere TukTuk driver
Met 20 man in een voertuig dat op z’n hoogst geschikt is voor 10 in het schemerduister van een voorzichtig opkomende zon door de straten van een slaperig stadje scheuren
In een speedboot over de golven scheren op weg naar je volgende bestemming,
Achterop een brommer een tropisch eiland doorkruisen,
Teveel Chang biertjes drinken en praten over de zin van het leven,
‘s Ochtends vroeg zó uit je bungalow de Indische oceaan inrollen aan de kust van het paradijselijke Ko Payam,
Mojito’s drinken op het strand,
‘s nachts in je eentje met op de achtergrond de rollende oceaangolven op het strand zitten te huilen omdat je je hondje zo verdomde erg mist waarna er plotseling een teefje met twee pups opduikt en tegen je aan komt liggen als een warme deken van troost en liefde,
Met een pas verworven vriend ietwat aangeschoten al gitaarspelend en zingend over het strand zwalken opzoek naar ‘lekkere mädchens’ [sic] terwijl een spontaan een dronkemanslied ontstaat,
Je rug gruwelijk verbranden tijdens je eerste snorkelduik waarna je dagen lang je tshirt moet aanhouden,
Het zachte geluid van Goa Trance van het feestje bij de buren dat je in slaap wiegt,
Dit opschrijven zittend op een bamboeterras in de schaduw van een Palmboom,
Dát is Thailand.
Pepper
Soms schieten woorden te kort.
Ze schieten zeker tekort in de situatie waarin ik mij nu bevind.. Aan de ene kant is er het gevoel van verwachting, de opwinding van een sprong in het onbekende. Aan de andere kant ben ik verdoofd van verdriet, het voelt alsof er een stukje van mijn ziel wreed afgescheurd is door een boosaardige kracht. Maar ik was het zelf. Ik heb zelf de beslissing genomen, ik heb zelf met mijn allerbeste vriend op mijn schoot en in mijn armen afgewacht totdat ik zijn laatste ademteug uit zijn oude, vermoeide lijf voelde ontsnappen. Na bijna 13 jaar samen ben ik nu dan toch écht alleen, en is er alleen nog die lege plek in mijn hart en in mijn huis waar mijn hondje altijd zat.… Lees gerust door
Blokkade
Zeven maanden niets geschreven, zoveel ongezegd gelaten. Geen letter die op papier wil verschijnen, gedachtes die te vluchtig blijken om te verdichten tot woorden. Een moeizaam jaar vol kansen en teleurstellingen. De dood van een vriend. Een interessantere baan, die mij dwingt om beter te worden dan ik ben. Ontmoetingen, sommige onverwacht en hartverwarmend ; soms verwarrend en teleurstellend. Diepe gesprekken in het holst van de nacht, en samen de zon op zien komen in de ochtend. Muziek, veel. Soms ontroerend, dan weer opruiend of tot nadenken stemmend. Een oude held op het podium, mind blown.
En altijd dat knagende gevoel diep van binnen.… Lees gerust door
Opvolging
Er zijn van die momenten waarop het leven het nodig lijkt te vinden om je even in de spiegel te laten kijken. Van die momenten dat je opeens getroffen wordt door die flits van inzicht, momenten waarop je even stil staat. Het moment waarop je de grote rode pijl met het ‘u bevind zich hier’ label eindelijk vind. Er is veel veranderd in mijn leven in het afgelopen jaar, maar de meeste indruk maakt vooral de kwakkelende gezondheid van mijn moeder. Het is vreemd, maar soms is het alsof de verdrietige momenten die je als opgroeiende/volwassen man (mens) op je pad tegenkomt je meer lijken te vormen dan de mooie momenten die er tegenover staan.… Lees gerust door
Neefje
Ik ben niet echt een familiemens, dit zal weinig mensen die mij persoonlijk kennen verbazen. Toch ontkom ook ik er niet aan om af en toe tijd door te brengen met de mensen met wie ik door een bloedband -maar niet veel meer- verbonden ben. Het is niet dat ik een hekel aan ze heb, verre van dat, het is eerder dat we zo weinig zaken gemeen hebben dat ik eigenlijk niet de tijd en moeite wil investeren in het onderhouden van een meer dan oppervlakkige band. Afgelopen Zondag vierde mijn moeder haar verjaardag, typisch zo’n gelegenheid waarbij je de rest van je familie nog eens tegen het lijf loopt.… Lees gerust door
Daarheen en weer terug: een experiment V
Terwijl ik genoot van mijn rit door de bergen richting Tursac reed besefte ik mij plots dat het hele doel -het thema zo je wil- van mijn reis volstrekt veranderd leek. Toen ik vertrok uit Maasbracht zat mijn hoofd vol met mooie plannen over een tocht in het spoor van de Tempeliers, wat best ironisch was gezien de gebeurtenissen in Noorwegen in de dagen na mijn vertrek. Het was overigens nog vreemder om alle commotie alleen maar in het Frans mee te krijgen waardoor ik eigenlijk geen idee had over wat er in en om Oslo had plaatsgevonden. Mont Saint-Michel was prachtig en indrukwekkend, maar er bleef iets knagen.… Lees gerust door
Daarheen en weer terug: een experiment III
Een dag on the road in foto’s :
Roads go ever ever on,
Over rock and under tree,
By caves where never sun has shone,
By streams that never find the sea:
Over snow by winter sown,
And through the merry flowers of June,
Over grass and over stone,
And under mountains in the moon.
Roads go ever ever on
Under cloud and under star,
Yet feet that wandering have gone
Turn at last to home afar,
Eyes that fire and sword have seen
And horror in the halls of stone
Look at last on meadows green
And trees and hills they long have known.… Lees gerust door
Daarheen en weer terug: een experiment II
Mont Saint-Michel.
Eindelijk.
Een plek waar mythe, geschiedenis en het nu naadloos in elkaar overvloeien. Het is een plek die tot de verbeelding spreekt, waar een kleine 1400 jaar historie letterlijk aan je voeten ligt. Even een korte geschiedenisles :
… Lees gerust doorMont Saint-Michel werd destijds gesticht door de heilige Aubert rond 700, die op de berg in eenzaamheid en verbondenheid met de natuur en de zee kwam bidden. Volgens de legende zou de Aartsengel Michaël verschenen zijn aan de heilige Aubert, die visioenen kreeg over een kerk op de rots. St. Michaël beval de monnik om daar een kerk te bouwen, en de monnik begon in 708 aan de kerk op de rotspunt, dicht bij de kust, te bouwen.
Daarheen en weer terug: een experiment
Zwijgend staar ik naar het licht dat de koplampen van mijn auto in de donkere Franse nacht werpen. De strepen schieten in een constant ritme voorbij terwijl in mijn oren het gesuis van de wind klinkt.
Rust.
Concentratie.
Ik heb geen specifiek doel voor ogen, alleen dat ik Mont Saint-Michel en de grot van Lascaux gezien wil hebben (klik gerust op die laatste, de site is de moeite meer dan waard!). Mont Saint Michel omdat ik recentelijk als bij toeval in de bestaansgeschiedenis van De Tempeliers terecht ben gekomen door het (her)lezen van dit boek ( klik ). En omdat :
Het is niet alsof er nog geen foto’s van Mont Saint-Michel bestaan, maar dit zijn mijn foto’s van Mont Saint-Michel.… Lees gerust door