Ik heb er geen goed gevoel over
Ik heb er geen goed gevoel over
Maar voor een gevoel dat niet goed zou moeten voelen
Voelt het nogal goed
(The Avonden [sic] – Je bent maar één keer 17)
Ik staar naar de mensen op de tribune. Applaus, jawel. Voor mij nog wel, dat ook nog eens een keer. Zelfs voordat ik ook maar één woord heb uitgesproken. Even sluit ik mijn ogen om dat ene plekje diep in mijzelf te vinden, dat plekje waar alles rustig en stil is. Waar het altijd donker is.
Ik zuig de lucht tussen mijn tanden door naar binnen en open mijn ogen weer. Het besef dat ik hier uit vrije wil sta, dat ik verdomme een paar dagen lang mijzelf volledig binnenstebuiten heb gekeerd om hier te kunnen en te mogen staan daalt in. Nog een ademteug.
De woorden vloeien opeens uit het niets als vanzelf over mijn tong naar buiten..
“Standing here, I feel alone. I have always felt alone, in some ways – ever since I was a wee little boy in a rural village somewhere down South. Funny thing, I have always felt alone – but never lonely”
Klinkt het, en het duurt even eer ik mij besef dat ik het toch echt zelf ben. Dat ik hier sta, op dit podium terwijl tientallen ogen mij welwillend aanstaren. Die naar mij willen luisteren omdat mijn verhaal de moeite waard is. Even hakkel ik, verman mijzelf en ga door. En dan is daar als vanzelf opeens dat gevoel. Het gevoel dat ik tot nu toe alleen kende als ik aan het schrijven was en de inspiratie mij overnam. Dit lijkt erop, maar het is mooier. Intenser. Voelt gevaarlijker. Het zijn de interactie, de manier waarop je verhaal iedere keer dat je het vertelt anders is en het feit dat je als storytellen meer een performance artist dan een verteller bent die het zo doen voelen. De wetenschap dat je kan falen. Maar soms, heel soms..Dan neemt het verhaal je over en dan ben je niets anders meer dan een instrument voor een verhaal dat zichzelf wil vertellen. En dat gevoel is onbeschrijfelijk. Beter dan seks, beter dan drugs en beter dan verliefd zijn.
Sinds vandaag ben ik dan toch eindelijk de Woordenvanger van Hamelen, precies zoals ik mijzelf meer dan drie jaar geleden heb voorgenomen.
Met dank aan de inspirerende mensen van Mezrab, waar ik heb mogen leren om jezelf binnenstebuiten te keren op zoek naar de verhalen die het waard zijn om te vertellen.