We moeten wennen aan een wereld waarin fantasie en werkelijkheid steeds moeilijker van elkaar te onderscheiden zijn..
Zomaar een zin die vanavond bij de VPRO langs kwam zetten en die.. bleef hangen.
Deze man heeft echt een heel erg boeiend verhaal over het vervagen van de grens tussen de realiteit zoals wij die (als de Mens) in het verleden kenden, en de realiteit zoals wij die nu kennen. Hij stelt dat wij als individu zo erg overspoelt worden met indrukken, uitingen, abstracties, een beeldvorming die niet objectief meer is. Uiteraard is dit iets van alle tijden (het hebben van een mening/visie hoort immers bij de mens) maar het is nog nooit eerder zo alles overheersend en alom aanwezig geweest. Bijna iedere seconde van je dag breng je door met consumeren, dringen zich niet natuurlijke prikkels aan je op. En omdat die prikkels niet puur en zuiver , oprecht zo je wil, zijn geven ze een beeld van de realiteit dat niet accuraat is. Maar, wij doen als collectief gezien wel alsof dat onechte beeld van de werkelijkheid de werkelijkheid is. Als er al zoiets bestaat als de werkelijkheid , persoonlijk neig ik meer naar de stelling dat de werkelijkheid gezien moet worden als een puur abstracte (ja ik ben mij bewust van contradictie die besloten ligt in mijn stelling) staat van onvervuld potentieel. Beter : potentieel dat er op wacht om reëel te worden.
Bekijk het filmpje eens zou ik zeggen, de man heeft een punt. En dat punt stemt tot nadenken, en nadenken..is Goed. Vaak. Meestal.