“Tijdens de Nationale Herdenking op 4 mei herdenken we allen – burgers en militairen – die in het Koninkrijk der Nederlanden of waar ook ter wereld zijn omgekomen of vermoord sinds het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog, in oorlogssituaties en bij vredesoperaties.”
Mijn naam is Auke Siebe Dirk
Ik ben vernoemd naar mijn oudoom Dirk Siebe
Een jongen die een verkeerde keuze heeft gemaakt
Koos voor een verkeerd leger
Met verkeerde idealen
Vluchtte voor de armoede
Hoopte op een beter leven
Geen weg meer terug
Als een keuze is gemaakt
Alleen een weg vooruit
Die hij niet ontlopen kan
Vechtend tegen Russen
Angst om zelf dood te gaan
Denkend aan thuis
Waar Dirk z’n toekomst nog beginnen moet
Zijn moeder is verscheurd door de oorlog
Mama van elf kinderen, waarvan vier in het verzet zitten
En een vechtend aan het oostfront
Alle elf had ze even lief
Dirk Siebe kwam nooit meer thuis
Mijn naam is Auke Siebe Dirk
Ik ben vernoemd naar Dirk Siebe
Omdat ook Dirk Siebe niet vergeten mag worden.
Auke de Leeuw – Foute keuze
Welkom in 2012, het jaar waarin de vrijheid waarvoor honderdduizenden gestorven zijn helaas blijkt in te houden dat het belangrijker is om een volstrekt achterhaald zwart-wit denken in stand te houden dan om een genuanceerd historisch beeld te schetsen. Welkom in 2012, waarin het Cidi mag bepalen wie er herdacht mag worden. Welkom in 2012, het jaar waarin actiecommitees die zich beroepen op huneigen identiteit het nodig vinden om de nationale dodenherdenking te misbruiken om hun eigen beperkte wereldvisie op wat ‘goed’ en ‘slecht’ zijn inhoud op te leggen aan de volledige Nederlandse bevolking. Er zijn honderdduizenden gestorven voor onze, voor mijn vrijheid. Onder andere de vrijheid om te gedenken wie ik wil. 67 jaar na het einde van W.O.II waait de ijzige wind van de kleine geesten die zich wentelen in hun slachtofferrol nog altijd door Nederland. Norman Finkelstein is helaas nog altijd een roepende in de woestijn: