Ik liep door het donker naar huis, enigzins vermoeid en verdrietig. Pepper liep op z’n dooie gemak naast mij, af en toe stilhoudend om een struik of boom te besnuffelen. Opeens hoorde ik aan de overkant van de straat hakjes driftig klik klakken, de eigenaresse had duidelijk wat ik niet anders kan omschrijven dan een ‘kittig’ loopje.
Klik klak,klik
klak, klik klak. Pauze. Diepe zucht. Klik klak klik klak klik..Pauze.
Wederom een diepe zucht. Ik keek naar de overkant en zag een vrouw van
ongeveer mijn leeftijd die een jonge Labrador aan het uitlaten was. De
hond was duidelijk bang en onzeker, hij liep iedere keer een paar meter
door en ging dan liggen, in afwachting van wat komen ging.
Dit leek
bij de vrouw nogal wat frustratie op te wekken, ze oogde redelijk boos
en haar loopje tussen de verplichte tussenstops door werd steeds
driftiger. Het geluid van haar hakken op de stoep onderstreepte dit
alleen maar, het klik klak geluid leek steeds scherper te worden.
In eerste instantie kwam er een soort van irritatie bovendrijven bij mij..Zag dat domme mens dan niet dat de hond doodsbang en onzeker was? Dat hij zich keer op keer op keer volstrekt aan haar onderwierp, in een wanhoopspoging om in de gunst te komen bij het vrouwtje? Verplaats je dan minimaal in het beest dat je aanschaft..
Pepper stopte om een boom te wateren, en ik maakte van de gelegenheid gebruik om de vrouw wat beter op te nemen. Ze was ongeveer van mijn leeftijd, iets jonger waarschijnlijk. Alles aan haar straalde ‘vrouw’ uit; niet alleen haar hakjes maar ook een kort rokje, sexy topje, haar netjes verzorgt en makeup tot in de puntjes perfect. Ik zag echter ook een vermoeide gezichtsuitdrukking, haar gezicht was vertrokken tot een grimas. Toen ik haar nog iets beter bestudeerde zag ik de vermoeidheidsrimpels, en haar ogen leken een soort van innerlijk verdriet in zich mee te dragen.
En op dat moment veranderde er iets in mij.
Los van het feit dat de scene die ik voor mijn ogen had zien gebeuren voor mij de perfecte metafoor was voor de situatie waar ik mij in bevond, zag ik plots in hoe snel ik klaar stond met mijn oordeel. Misschien was de vrouw wel gewoon verdrietig, had ze een zware dag achter de rug, ruzie met haar vriend(in), of een andere reden om niet in haar goede doen te zijn. En zoals ik zelf weet : honden reageren daar sterk op. Pepper word ook heel onzeker en bijna kruiperig onderdanig als hij voelt dat het met mij niet goed gaat, en ook bij mij wekt dat meestal nu net meer irritatie op omdat het zo ontzettend fucking confronterend is.
De vrouw keek mij aan, ik schonk haar een glimlach en een knipoog..en liep door richting mijn huis.