Mensen die mij kennen weten dat ik regelmatig terechtkom in wat ik zelf spottend mijn ‘autistische fase’ noem. Als ik in die fase zit sluit ik mij voor alles en iedereen af, ben niet bereikbaar, ‘vergeet’ afspraken en probeer niet noodzakelijk contact zoveel mogelijk te vermijden. Het lijkt wel alsof het de enige manier is om ‘rust in mijn hoofd’ te krijgen. Mijn meest recente autistische bui heeft bijna zo’n 4 maanden (dat is een record als ik mij niet vergis) geduurd, en zelfs de mensen die mij normaal gesproken altijd kunnen bereiken heb ik deze keer vermeden. Ik had veel om te overdenken, mijn werk valt momenteel bij tijd en wijle erg zwaar, het fatale ongeluk van mijn lieve Che dat ik heb zien gebeuren..en… Lees gerust door
Ik schrijf, dus ik denk dat ik besta